Ang Dusa at Ligaya ng Pasko

Sinabi ko lang na dusa kasi ang sakit ng likod ko. Naghalo-halo na ang lamig, muscle pain, pagod, puyat at stress nitong mga nakaraang araw. Nag-ipon-ipon ang mga elementong ito at parang nagkumupulan silang lahat sa aking lower back.   Kaya napilitan akong uminom ng pain reliever at muscle relaxant. Pero bukod doon, pure bliss ang una kong Pasko dito sa Taipei. Bakit? Let me count the ways:

• Ang saya-saya ng pagbisita rito ng bunso kong kapatid na si Rene kasama ang kanyang asawa at dalawa kong pamangkin. Tatlong araw kaming naglagalag sa buong Taipei, nag-kodakan, nag-chikahan, nag-bonding. Sabi ko nga sa 10-taong gulang kong pamangkin na si Abigail: “Ibang level ka na ngayon. Nakapag-abroad ka na!” Tuwang-tuwa ang mga bata. At seympre, kami ring matatanda.
• Andito ngayon ang kaibigan kong si Jean. Pangatlong araw pa lang niya sa Taipei pero sinulit nya talaga ang kanyang pagiging turista. Para siyang paslit nang gumala kami sa Xinyi District, kung saan inakyat namin ang Taipei 101.
• Noong bisperas ng Pasko, nag train kami at sinuong ang malamig na hangin para maglakad mula Minquian West Road Statiton papuntang St. Chrisptopher Church, kung saan sumimba kami. Noon ko lang nakita ang kulupon ng maraming Pilipino na umattend ng midnight mass. Di lang yun. May libreng mainit na sopas na sotanghon at tinapay na pinamigay ang mga may-ari ng Filipino stores doon. Naki-usyoso kami at tuwang-tuwa nang maabutan kami ng mainit na sopas. Tumalungko kami sa may patio nang simbahan at naki-isyoso sa maraming mga kababayan na nag-aantay ding magsimula ang Misa de Gallo.
• Pagbalik ng bahay, nagluto si Jean ng pasta para sa aming Noche Buena. Simple lang naman ang kanyang “in-oido” na spam pasta in garlic and olive oil. Pero panalo sa sarap. Biro ko nga, hitsura lang ng pasta ni Margarita Fores ng Cibo.
• Syempre, dahil nga Noche Buena, bumili rin ako ng Merlo French red wine.  Mag-t-toast sana kami. Kaso, ang naging problema, nagdusa kami dahil nasira ang aking wine opener. Anuman ang gawin naming pag ma-magic, ayaw maalis ng cork sa wine bottle kaya habang humahalakhak ay nagtiyaga na lang kami sa softdrinks.
• Sa saliw ng mga awitin nina Regine at Martin (na dinala rin ni Jean galing Pinas), nag-exchange gift kami. She fulfilled her promise and gave me a box of Lush bubble bath soaps–complete with rubber ducky toy and I gave her a can of Taiwan’s famous powdered Rose Ice tea. Panay ang puri ni Jean sa lasa ng tsaa nang nag pa sample ako at naghanda ng Rose Ice tea sa dalawang tasa.
• Hatinggabi hanggang alas tres ng umaga, katakot-takot na catching up stories ang  nangyari sa aming dalawa ni Jean. Kuwento tungkol sa mga buhay-buhay, trabaho, update sa mga kaibigan, hanggang sa mga kuwentong pulitko, showbiz, mga hinaing at sangkatutak na pangarap. Ala-una na ng hapon kami nagising.
• Tinagpo namin si Anya, ang aking kaibigang Pinoy na graduate student sa Sogo department store (muntik pa kaming magkawalaan–thanks to texting technology) at sabay-sabay kaming nag grocery, bago kami yumagyag sa CKS Memorial Hall at nag-ikot at namili sa Ximending area. Natuwa ako kasi natukoy ko ang coffee shop kung saan pwedeng bumili ng Cuban Blue Mountain coffee beans!
• Nag-dinner kami sa isang Italian restaurant sa Ximen at habang ninanamnam namin ang pasta at paella, ay nagkuwentuhan kami tungkol sa mga latest happening sa Pinas.

Nagbabago na ba ako? Dati kailangan ko ng ingay. Ng sparks. Ng maraming food at lalong maraming drinks. Dati, kailangan ko rin ng maraming nakapalibot sa akin para ma-enjoy ang Pasko. This year, ang simple-simple lang ng Pasko ko pero parang natumbok ng mga pangyayari ang gusto ng puso ko. Panatag lang. Chillax mode lang. Solved na.

Medyo konting bawas lang sa pagkaing maraming uric acid dahil nag-aalma ang mga joints ko sa sakit. But that’s all right.

Merry Christmas!